όπως επίσης και από την θέση ορισμένων δασκάλων που δεν μεταβιβάζουν την μύηση του 2ου βαθμού του ρέικι και τα σύμβολά, με την θεώρηση «εγώ δεν ξεπουλάω τα σύμβολα» και επειδή οι απόψεις των εκπαιδευτών διχάζονται, χωρίς σεβασμό και αξιολόγηση, καθώς και στήριξη της άποψης τους, θα ήθελα να προκαλέσω έναν διάλογο (εύχομαι να μην είναι μονόλογος) πάνω στο θέμα «σεβασμός», ώστε να στηριχτούν όλων οι απόψεις με διαφάνεια.Νόμιζα ότι ήταν αποκλειστικά για θεραπεία περισσότερο συναισθηματικών προβλημάτων...από σεβασμό δεν χρησιμοιώ τα σύμβολα για άλλα πράγματα...ίσως όμως είναι και από άγνοια....
Θα εκθέσω αρχικά την δική μου άποψη πάνω στην μετάδοση της μύησης του 2ου επιπέδου ρέικι και την παράδοση των συμβόλων
Υπάρχουν και έχω ακούσει πολλές απόψεις για τα επόμενα στάδια του ρέικι. Η μία άποψη λέει ότι όποιος θέλει απλά να ευεργετηθεί από το ρέικι, παραμένει στον 1ο βαθμό. Δεν του χρειάζεται το επόμενο στάδιο του 2ου βαθμού, μια και η ενέργεια η ίδια δεν διαφοροποιείται (και είναι σωστό). Το μόνο που την διαφοροποιεί είναι η χρήση των συμβόλων, που ενισχύουν περισσότερο τον ατομικό μας δρόμο με το ρέικι. Ο ατομικός μας δρόμος μας φέρνει σε μεγαλύτερη επαφή με τον εαυτό μας και η βαθύτερη ανίχνευση των «συμπτωμάτων» μας, δίνει και το κίνητρο να εμβαθύνουμε με εσωτερική θεώρηση στην ζωή μας.
Αυτό το καλύπτει ο 1ος βαθμός στο ρέικι και οι 4 μυήσεις που δίνονται σ αυτόν!
Αυτό, λοιπόν, είναι εν μέρει αλήθεια
Η αλήθεια είναι ότι η ενέργεια δεν διαφοροποιείται από το επίπεδο, αλλά από εμάς τους ίδιους. Η προσωπική δόνηση αυξάνεται σύμφωνα με την δική μας εργασία με τις νοητικές και συναισθηματικές μας δυσκολίες, ελκύοντας από αυτήν περισσότερο φως στην ζωή μας, μέσα από την πνευματική μας ανάπτυξη.
Εργάσου τίμια με τον Εαυτό σου, είναι μία από τις αρχές του ρέικι, που ο δάσκαλος Ουσούι, κατανόησε, μέσα από τον δικό του δρόμο, σαν ύψιστο στόχο για να ενωθείς με τα ιδανικά του ρέικι, φυσικά, συναισθηματικά, νοητικά και πνευματικά.
Η θεραπεία συντελείται κάθε στιγμή που γεμίζεις το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα σου με αγάπη, και αυτός είναι ένας δρόμος που δεν τελειώνει ποτέ, ούτε έχει επίπεδα και διαβαθμίσεις.
΄Όμως το ρέικι και ο 1ος βαθμός δεν σε βάζει αυτόματα στην διαδικασία «αυτογνωσίας», γιατί η παραδοσιακή διδασκαλία δεν μιλάει για αυτογνωσία, αλλά για θεραπευτική συμπαντική ενέργεια .Παίρνεις την μύηση και τελείωσες με τον εκπαιδευτή σου Οι απορίες, οι διευκρινήσεις, ο πόνος, η ασθένεια, ο εγωισμός είναι θέματα που θα τα λύσεις μόνος σου, γνωρίζοντας ότι ακουμπώντας τα χέρια σου στο σώμα σου, αυτόματα θα γίνουν και τα ανοίγματα προς το πνεύμα σου
Μα είναι έτσι?
Από την στιγμή που παίρνεις απόφαση να λειτουργήσεις σαν «δάσκαλος ρέικι», έχοντας εργαστεί συστηματικά και με αφοσίωση με όλα τα μέρη του Εαυτού σου, θεωρώ ότι είσαι σε θέση να δώσεις κίνητρα σε κάθε άνθρωπο που θα σε πλησιάσει να κατανοήσει τον θεό, μέσα από την ζωή του. Δεν θα τον πάρεις από το χέρι, αλλά θα τον υποστηρίξεις στην πιθανή του δυσκολία, με αγάπη. Απλά, γιατί εσύ ξέρεις ότι «όχι, δεν είναι έτσι»
Αυτός για μένα είναι σεβασμός, και όχι να κρατάω κρυφά τα σύμβολα και την αξία τους. Γιατί έχουν σημαντική αξία, που ίσως και οι ίδιοι οι εκπαιδευτές, θεωρώντας τα ένα ανεξάρτητο τμήμα του ρέικι, δεν μπορούν να την φέρουν με αγάπη στην ζωή τους!
Κάθε σύμβολο έχει και μια δυνατότητα Μια ενεργοποιημένη συμπαντική λειτουργία που έρχεται δυναμικά να υποστηρίξει, ακριβώς αυτό, την ζωή μας!!
Δεν το παίρνεις το σύμβολο για τον άλλον κόσμο που θα βρεθείς κάποια στιγμή!
Το παίρνεις για να το εντάξεις στην φυσική ζωή σου με αγάπη και σεβασμό, γιατί η ίδια η ζωή απαιτεί σεβασμό και αγάπη και όχι το σύμβολο από μόνο του!
Η πνευματική μας ανάπτυξη, δεν συμβαίνει σε άλλη διάσταση, αλλά σε αυτήν που επιλέξαμε, γνωρίζοντας τους φυσικούς νόμους
Η ολοκλήρωσή μας σαν όντα, φαίνεται δύσκολη Φαίνεται δύσκολη η αγάπη με τόσους όρους και εξαρτήσεις Το σύμπαν μας στέλνει μηνύματα και μας επιβεβαιώνει κάθε στιγμή ότι κι εμείς ανήκουμε σ αυτό! Το ότι τα αγνοούμε δεν σημαίνει ότι δεν μας τα στέλνει
Και ένα από αυτά τα μηνύματα ήρθε μέσα από το ρέικι, που θεωρητικά «διευκολύνει» την ζωή μας, μα, ουσιαστικά, μας βάζει με ευθύνη μέσα σ αυτήν.
Το ίδιο κάνουν και τα σύμβολα. Που είναι λοιπόν η ασέβεια, όταν χρησιμοποιούμε τα σύμβολα για να διευκολύνουμε την καθημερινότητα?
Υπάρχει κάτι πιο ιερό για την ενσάρκωσή μας, εκτός από αυτήν την καθημερινότητα που μας αυτοπραγματώνει κάθε στιγμή?
Θεωρώ ότι πρέπει πια, σαν άνθρωποι, να ξεπεράσουμε τον σκόπελο του μυστικισμού που εμπνέει σεβασμό, και να περάσουμε ομαλά στον εσωτερικό σεβασμό μέσα από την αναγνώριση των μυστικών περασμάτων του Εαυτού μας, μέχρι την ένωσή μας με τον θεό, ή την άπειρη συνειδητότητα, (για κάποιους που η λέξη θεός, τους θυμίζει θρησκεία)
Και τελειώνοντας θα ήθελα να ρωτήσω αυτόν τον «δάσκαλο»-ρέικι, που είπε ότι δεν ξεπουλάει τα σύμβολα του ρέικι, πόσο εύκολα ξεπουλάει το ίδιο το ρέικι, όταν εκπαιδεύει «δασκάλους», με ένα σεβαστό αντίτιμο ύψους 10.000 ευρώ
Και να μπει στον κόπο να «δει» τους «δάσκαλους» που εκπαίδευσε, σεβόμενος απλά τα σύμβολα και όχι την ίδια την ενέργεια
